René Magritte: de collectieve uitvinding – 1934

René Magritte – De collectieve uitvinding

Het is de logische omkering van het model van de zeemeermin, een foutje in het beleid. Wie weet is er een stemming geweest, zoals je dat zo vaak hebt in een commissie. Men kan elkaar niet overtuigen, dus gaat men maar stemmen. De voorstanders van de zeemeermin vonden de communicatie het belangrijkst. “Aan zo’n viskop kun je geen communicatieve zelfsturing toetsen” zei iemand nog heel gevat.

Een ander betoogde dat een zeemeermin tenminste rechtop zat en heel sierlijk was met haar staart. Maar ze werden overstemd door hun tegenstanders, die zeiden dat er een probleem was met zeemeerminnen, dat juist die staart de gebrekkigheid kenmerkte van het ontwerp.

En zo werd dit ontwerp uitgevoerd, als collectief bedenksel.
(uit  ‘Logica van het gevoel’,  Arnold Cornelis)