Beeldtaal bij Huizinga en Hermans

Johan Huizinga schaalde visuele bronnen hoger in dan tekstuele. Opmerkelijk, daar de dominantie van het woord zeker in zijn vakgebied geschiedenis en het toenmalig tijdsgewricht, nog groter was dan nu. Huizinga, in het bijzonder via het werk van Jan van Eyck, verbond beeld en woord zeer nauw met elkaar. Daarmee was hij een pionier, maar hij heeft tot op heden weinig navolging gekregen.

Hermans heeft het woord en het beeld daarentegen nauwelijks tot niet met elkaar verbonden. Althans, dat lijkt zo te zijn. Maar een studie naar de overeenkomsten, verbindingen en tegenstelling tussen zijn fotografisch werk en romans zou, is een aannemelijke verwachting, interessante inzichten in de werking van de twee domeinen opleveren. Zo’n casestudie kan het onderzoek naar beeldtaal zeker verder helpen.

Een eerste aanzet hiertoe deden de historici Willem Otterspeer en Hugo van der Velden tijdens het werkcollege Beelden en Schrijven in de serie de Taal Voorbij in Pakhuis de Zwijger. > Meer op deze website over Huizinga en over Hermans.

RvE